Soms moet je gewoon eens verdrietig zijn…

“Waarom hebben we die vervelende negatieve emoties toch?” “Waarom voelen we ons slecht, hebben we verdriet, zijn we bang, worden we boos?” “Waarvoor dienen deze gevoelens?”

Ik krijg regelmatig te horen dat mensen liever af zijn van deze gevoelens. “Ze zijn toch niet nuttig?”

Maar stel je eens voor wat er gebeurt als je geen verdriet meer kan voelen? Wat zou het nadeel zijn van geen angst meer hebben? Wat als je nooit nog boos werd? Klinkt misschien op het eerste zicht goed? Maar wat doe je dan in een situatie waarbij er over je grenzen wordt gegaan? Ga je je niet verdedigen? Wat als je iemand verliest? Wil je niet getroost worden en je verbonden voelen?

Het zijn niet de emoties zelf die het probleem zijn, maar wel hoe we met ze omgaan. Ga je energie steken in zo weinig mogelijk negatieve dingen voelen? Of ga je kijken waar dat negatieve gevoel vandaan komt en probeer je daar iets mee te doen?

De film Inside Out legt heel mooi uit waarom het belangrijk is om soms gewoon eens verdrietig te zijn.